<i></i>惜羲灵<i></i><i></i>任何<i></i>灵<i></i><i></i>冷冰冰<i></i>，唯独<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，温柔体贴。
<i></i>间久<i></i>，秦君<i></i><i></i>再<i></i><i></i>羲灵送<i></i><i></i>，因<i></i><i></i>已经舍<i></i><i></i>。
羲灵似乎感觉<i></i>什<i></i>，睫毛微颤，缓缓睁眼。
<i></i><i></i><i></i>秦君<i></i>窗外望<i></i><i></i><i></i>，<i></i>顿<i></i>绽放笑容，宛<i></i>绝代芳华，璀璨<i></i>秦君眼<i></i><i></i>世界。
“陛<i></i>，<i></i><i></i>进<i></i>？”
羲灵悄声笑<i></i>，<i></i>今<i></i><i></i>修<i></i>已经达<i></i>圣<i></i>境<i></i>期，甚至超越霍<i></i>病、东王公等圣<i></i>，虽<i></i><i></i><i></i>赋<i></i>原因，<i></i>更<i></i><i></i><i></i>秦君<i></i>偏袒。
秦君希望<i></i><i></i>离<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>保<i></i>力。
闻言，秦君微微<i></i>笑，瞬身<i></i><i></i>寝宫内，坐<i></i>床榻边，轻轻拨弄羲灵<i></i>秀<i></i>。
“<i></i>打扰<i></i>修炼吧？”秦君笑问<i></i>，语气<i></i>比温<i></i>，宛<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>妻<i></i>。
羲灵歪<i></i>头，嫣<i></i>笑<i></i>：“怎<i></i><i></i>，陛<i></i><i></i>修<i></i>真<i></i>越<i></i>越高，<i></i><i></i><i></i><i></i>察觉<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，接<i></i><i></i><i></i><i></i>迎<i></i><i></i>劫。”
秦君转移注<i></i>力<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>修<i></i>，<i></i><i></i><i></i>透露太<i></i>，<i></i><i></i>给羲灵<i></i><i></i>觉，<i></i><i></i><i></i>论遇<i></i>什<i></i>困难，秦君<i></i><i></i><i></i>强<i></i>，永远<i></i><i></i><i></i>依靠。
<i></i><i></i>？
<i></i>劫？
羲灵愣<i></i>愣，平<i></i><i></i>，<i></i>经常听秦君将未<i></i><i></i><i></i>展，关<i></i><i></i><i></i>与命运<i></i>提<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“怎<i></i><i></i><i></i>劫？”羲灵<i></i>奇问<i></i>，毫<i></i>担忧。
放眼整<i></i>宇宙，谁<i></i><i></i><i></i>帝<i></i><i></i><i></i>？
更何况，<i></i>帝石殿内<i></i><i></i><i></i><i></i>圣<i></i>。