<i></i><i></i>秒，郭嘉噗嚇<i></i>声笑<i></i><i></i><i></i>，问<i></i>：“<i></i><i></i>孔仲尼？”
孔<i></i>平静<i></i>点头，<i></i>：“正<i></i>？”
秦君<i></i>言<i></i><i></i>，<i></i><i></i>却<i></i>觉<i></i><i></i>笑。
“哈哈哈哈——<i></i>竟<i></i><i></i>称孔丘！笑死<i></i><i></i>！”
郭嘉捧腹<i></i>笑<i></i><i></i>，若非秦君<i></i>法力稳住<i></i>，<i></i>厮非<i></i>失<i></i>平衡，身体倒转，晕头转向。
“虽<i></i><i></i><i></i><i></i>本领，<i></i><i></i>遨游宇宙，<i></i>孔丘<i></i><i></i>万世师表，<i></i>怎<i></i><i></i>此<i></i>礼！”郭嘉忽<i></i>义正言辞<i></i><i></i>，听<i></i>准提<i></i>脸古怪<i></i><i></i>向<i></i>。
修<i></i><i></i><i></i>弱，<i></i>敢恐吓圣<i></i>？
秦君实<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，忍<i></i>住轻声喝<i></i>：“<i></i><i></i><i></i>孔丘，儒教创始<i></i>！”..
此言<i></i><i></i>，郭嘉愣住，望<i></i>孔<i></i>半响<i></i><i></i>回<i></i>神儿<i></i>。
与此<i></i><i></i>，秦君等<i></i>飞入<i></i>帝<i></i>世界<i></i>。
秦君神识扫<i></i>，<i></i><i></i><i></i>帝<i></i>世界内<i></i>灵气比<i></i>混沌<i></i><i></i><i></i><i></i>浓厚，<i></i><i></i>感受<i></i>此方<i></i>世界内<i></i>半圣<i></i>少<i></i>十尊，皆<i></i><i></i>熟悉<i></i>气息。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>伙很<i></i>，<i></i><i></i>辜负朕<i></i>期望。”
秦君脸<i></i>浮<i></i><i></i>笑<i></i>，<i></i><i></i>，<i></i>将神识扫向周边<i></i><i></i>世界，将众<i></i>万象尽览<i></i>眼<i></i>。
旋即，<i></i><i></i>准提与孔<i></i>，<i></i><i></i>：“<i></i><i></i>回<i></i>吧，朕独<i></i><i></i><i></i>。”
孔<i></i>与准提<i></i>住<i></i>儒教<i></i>世界<i></i>，<i></i>必与<i></i><i></i><i></i>。
况且秦君修<i></i><i></i>强，<i></i>需<i></i><i></i>保护。
孔<i></i>与准提<i></i>听，<i></i><i></i><i></i>礼离<i></i>。
待<i></i><i></i>消失<i></i>，郭嘉方才反应<i></i><i></i>，感叹<i></i>：“<i></i>竟<i></i>见<i></i><i></i>活<i></i>孔丘。”
秦君翻<i></i>翻白眼，忍<i></i>住叮嘱<i></i>：“奉孝，记住，<i></i><i></i><i></i><i></i>朕<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>言<i></i><i></i><i></i><i></i>注<i></i>，别丢朕<i></i>脸。”
郭嘉尴尬<i></i>笑，挠<i></i>挠头，<i></i><i></i><i></i><i></i>思<i></i><i></i>什<i></i>。